بررسی رشد مهارت گفتاری زبان انگلیسی در مدارس ایران (در مقطع متوسطه)

مطالعه و تحقیق پیرامون آموزش زبانهای خارجی از دیرباز توجه زبانشناسان را به خود مشغول داشته است یافته هایی که از این رهگذر حاصل شده توانسته است راهگشای بسیاری از پیشرفت های علمی باشد و امکان کمک به پژوهشگران و معلمین را در انتخاب و بکارگیری صحیح روشهای تدریس زبان فراهم آورد. بدیهی است که پیشرفت های عظیمی که آموزش زبان در دهه های اخیر حاصل کرده، نتیجهء یاری جستن هر چه بیشتر از پژوهشهای زبانشناسی بوده است و تدریس زبان، به عنوان یکی از زمینه های علمی که از دیگر علوم تاثیرات لازم را پذیرفته، حق موجودیت مستقل پیدا کرده است و بدین جهت از آن به عنوان علم آموزش زبان یاد می شود . آموزش زبان از علوم بسیاری بهره گرفته است که همه در قرن حاضر گسترش قابل ملاحظه ای یافته اند. در این میان باید از زبانشاسی، مردم شناسی، جامعه شناسی و بخصوص روانشناسی نام ببریم که یکی از شاخه های نسبتا" جدید آن یعنی "روانشناسی زبان" می تواند کمک های قابل ملاحظه ای به معلم زبان بکند. ظهور و پیشرفت الکترونیک موجب شده است که دستگاههای تکامل یافته ای برای ضبط، نگهداری و تکثیر گفتار ساخته شد و اما از میان همهء این علوم، زبانشناسی اثری تعیین کننده بر آموزش زبانهای خارجی داشته است . فراگیری زبانهای خارجی و به تبعیت از آن پرداختن به اصول و روشهای گوناگون تدریس آنها و چگونگی گسترش مهارتهای مختلف زبانی امری بدیهی و مسلم است بخصوص که پیشرفت تکنولوژی بشری، توسعه وسایل حمل و نقل و فراوانی مبادلات بین المللی بر این واقعیت صحه می گذارند. در این میان نیاز به استفاده از زبان بعنوان مهمترین وسیلهء ارتباط بین انسانها برهیچکس پوشیده نیست و بر این اساس سعی شده است که آموزش زبانهای خارجی را نیز در راستای برآوردن همین هدف قرار داده و زبان آموزان را در بکارگیری زبان برای برطرف ساختن نیازهای ارتباطی خود توانا ساخت . با توجه به این واقعیت ، مهارت گفتاری و چگونگی گسترش و تقویت آن از اهمیت قابل ملاحظه ای در آموزش زبانهای خارجی برخودار شده است . از این رو لازم است که قبل از هر چیز این مهارت را بیشتر شناخت و از نقش و اهمیت آن در بین سایر مهارتهای زبانی آگاه شد. هدف اصلی این پژوهش نیز بررسی مهارت گفتاری و روشهای عملی در تقویت و گسترش این مهارت در زبان آموزان است . رسالهء حاضر در چهار بخش تدوین گشته است : بخش اول به اهداف آموزش زبان خارجی در مدارس ایران پرداخته و مشکلات موجود در نظام آموزش زبان را مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد. در بخش دوم پاره ای از دیدگاههای نظری و شالوده های زبانشناختی روشهای آموزش زبان به همراه تاریخچه ای مختصر از این روشها مورد بررسی قرار می گیرد. در بخش سوم نیزز از مهارت گفتاری و رابطهء آن با سایر مهارتهای زبانی بخصوص مهارت شنیداری و نقش و اهمیتی که این مهارت در بین مهارتهای زبانی دیگر برخوردار است به تفصیل بحث می شود. بخش چهارم که در واقع قسمت اعظم این پژوهش را به خود اختصاص داده است به روشهای عملی و استفاده از انواع تمرین ها در تقریت ، گسترش و ارزشیابی مهارت گفتاری و سخن گفتن در زبان آموزان می پردازد.